vrijdag 20 april 2018

Vertaling van eigen hand van Oscar Wilde's Requiescat.



Requiescat


Tread light, she is near
Under the snow,
Speak gently, she can hear
The daisies grow.

All her bright golden hair
Tarnished with rust,
She that was young and fair
Fallen to dust.

Lily-like, white as snow,
She hardly knew
She was like a woman, so
Sweetly she grew.

Coffin-board, heavy stone,
Lie on her breast,
I vex my heart alone,
She is at rest.

Peace, peace, she cannot hear
Lyre or sonnet,
All my life’s buried here,
Heap earth upon it.

...

 
Requiescat


Treed licht, haar lijfje is dicht
Onder sneeuw vermoeid,
Spreek nog zachter want zij ligt
Waar ’t madeliefje groeit.

Gouden haren, door zon gebonden
Lijken mat, noch dof,
Toch zij was schoon, ongeschonden
Thans gevallen tot stof.

Als een lelie, als de witte kus
Amper de stilte nabij,
Doch zij was een dame, dus
Lieflijk groeide zij.

Vale zerk, een zware steen,
Welke haar borst bedekt
Thans kwets ik m’n hart alleen,
In ruste is zij opgewekt.

Vrede, vrede, ze kan niet horen
Een sonnet of lier,
M’n leven is met de aarde verloren
En ligt begraven hier.

maandag 9 april 2018

Vers op maat bij beeld van Henk Visch.




















Verstrikt in een amandelen-net,
Waarop kweeapplen hun wangen
Niet door ’t Zuiden worden gered
Of op lindegras worden gevangen,
Poog ik omzichtig uit dit citerspel,
Van garen en geroode gewrichten
Me te bevrijden aleer ik u vertel
Dat stilte mij te gronde zal richten.