Het aloude Ghent vult zich
met kroegen,
Waar elk geniet na een dag
vol zwoegen
Van muziekbehang of een
brandend glas
Zit men te preev’len hoe het
eertijds was,
Doch er is één pub die de
schoonste jaren
Telkenmale door ‘t volle
genot laat baren;
Ja, The Crossover Music pub
is hét kind
Dat in toon en stijl de ware
ouders vindt.
De kunst vertelle het eender
waar ter wereld:
Vuursappen die smaken bij
hartige mineralen,
Al wordt dat verlangen maar
amper veredeld
En eindigt ze als ‘n
heilwens in diep’ re dalen,
Al is er maar één oord dat
het geheim bewaart,
Waar ‘t heerlijkste vuursap
de vleesparel eert
En zulks vormt André tot dé
lounge op aard’,
Die niemands memorie met
wansmaak bezeert.
Wanneer de dag zich keert
naar nacht
En mens wordt in het gestel
ontkracht
Heeft hij nood om ‘t lichaam
en zinnen
Door méén’ge slaapgod te
laten minnen
En vele mensen proberen het
te creëren:
Een stee gevuld met de
zachtste veeren,
Al ontwaakt in Ninove maar
één pand
Dat jou laat slaapen op
Hypnos’ hand,
Want bij ‘Dorsoo’ vind je
slaapwaaren,
Welke jou in de teerste
nacht bewaren.
Allen ontwaren we eerst de
kiem van ‘t licht
Alvorens het ons in z’n
laatste schaduw dicht
En veelal ontluiken in ons
onderwijl bloemen
Of vreugdes welke we niet
kunnen benoemen,
Edoch op een dag luidt eens het
geslagen uur
Haar klepele tegen de klok
van ieders natuur
En dan biedt Vercruyssen die
éénge zorg aan
Die ons op rust en warmte
laat voortbestaan.
Als de zon niet langer haar
straalen
Op mens’ gedaante laat
neederdalen
Gaat men somwijlen naar een
pand
Waar ’t goudoog op verzoek
brandt,
Doch Berlaar bergt één
topazen oord
Dat de huid niet in schaduw
smoort,
Want ‘RitaSun’ laat jou
herbronnen
In de blikken van duizenden
zonnen.
Wanneer dag het laatste uur
heeft gekust,
Heeft het gestel nood aan
warmte en rust.
En veelen geloven hen in
pacht te hebben:
Handen welke lijfstormen weg
doen ebben,
Al is er slechts één oord in
het aloude Gent
Dat heling op natuurlijke
wijze aanwendt,
Want de dauw die ‘Somapodia’
verspreidt
Is de afdronk van opperste gelukzaligheid.
Men kan ze waar ook ter
wereld proeven:
In ‘n sausje gekleed of soms
naakt van vel
Pogen ze allen in ‘t geheugen
te vertoeven
Al vergeet de mond de gele gedaantes
snel,
Doch er is maar één die de topaas
versnijdt
In staafjes die elkeen met
rijkdom verwent,
Want ‘De Frietketel’ schept
volmaaktheid
En zulks kroont hen tot dé beste in Ghent.
Het zit in hun aard hier om te jagen,
Al valt hun baasje veelal wel te buit
Aan hun warme blik vol welbehagen
Of aan den dans van hun natte snuit.
En heel soms staan hun oortjes recht,
Doch van geen kwaad zijn ze bewust,
Want geen pijn moet worden gehecht,
Daar hun liefde ied’re traan wegkust.
En maken zij het gaarne eens te bont,
Dan zoeken zij noest ‘t nodige vertier,
Zij het nu voor de kat of voor de hond:
Miauwoef heeft hét speeltje voor je dier.
Te Gent kan je ze eender
waar eten,
Al wordt de smaak algauw
vergeten,
Zij het door ‘t beleg van poov’re
aard
Of door het broodje dat al
is verjaard,
Doch de stad bewaart maar
één oven,
Die de zaaligste broodjes doet
beloven,
Want alles wat je hier kan
verkrijgen:
NOON doet smaak ten hemele stijgen.
Te koop tegen de winkelprijs van 14,95 euro in schoonheidssalon Natural Wellness aan Dok-Noord 7 (1ste verdieping) in Gent.
De Arteveldestad is rijk aan
het sap der druiven,
Daar het de geest met blijdschap
doet verstuiven
En telkenmale poogt het zich
door alle gerechten
Voor oog en tong met volmaaktheid
te vlechten,
Doch hoeveel eetgelegenheden
men hier ook telt -
Er is maar één eetrijk waar de
smaak niet kwelt,
Want SOMM laat hun wijn elke
spijs zo strelen
Dat de mond gevuld wordt met
eetbare juweelen.
Dieper verscholen in deez’
Arteveldestad
Verlichten zijne schreeden het
geestespad
En loutert hij krachten van
jouw gemoed
In een lotzang welke allen
verstillen doet,
En zodoende doopt hij die
ene tarotkaart
In ‘t bekken dat enkel
waarheid bewaart,
Want het lot dat alleen hij
verkonden zal
Voorspelt jouw reis tussen aard’ en heelal.
Men vindt het alom in ‘t
oude Ghent:
Een eetpaleis dat ieder even
verwent,
Doch verwenning neemt
langzaam af
En wat dan rest is een
heuglijke straf,
Doch wie ook hier ‘t eetpaleis
verlaat
Wordt niet in het geheugen
geschaad,
Want Souvenir schenkt éénige
deugd,
Welke iedereen nog
eeuwenlang heugt.
Diep in deez’ ontwaakte
wereld
Rust het oord dat stilte
veredelt:
Een lusthof waar het
zilverzand
Nimmer jouw schrede
verbrandt,
Doch je huid balsemt met
kristal,
Wat het lichaam verhelderen
zal,
Want wie ook Shelter 7
betreedt
Wordt gedoofd van kreet en
leed
En vindt in vree het hoog’re
goed
Wat ‘t heugen nog eeuwen voedt.
Zowel dame als heer kan ze
waar ook verkrijgen:
Oogschilden die ‘t gelaat
ten hemele laten stijgen
En telkenmale pogen ze de
wrede topazen speren
Te verbannen wanneer zij hun
ogenpaar bezeren,
Doch in Gent bewaart men
enkel maar één pand,
Waar ieder oogschild de zon
van de strijd brandt
En die vind je alleen maar
in ‘Villa Bellevue’ weer:
Schilden die ogen dekken
voor elke topazen speer.
Men kan het eender waar
treffen in Gent:
Een klederhuis dat vrouw of
heer verwent,
Maar alom bieden ze dezelfde
waaren aan,
Welke verwonderde oogen te
gronde slaan;
Al bergt de stad een fabriek
waar de dracht
Verwondering alleen aan de
hemel verpacht
Want Vintage Factory draait
die ene plaat,
Die klokke noch klasse met
geen tel verlaat.
Je kan eender waar bij hen terecht
Wanneer tijd jouw lichaam bevecht
Verstillen ze met hun zalf de huid,
Die ten langen leste de tijd verluidt,
Doch Gent telt één schoonheidsoord
Dat de eeuwige jeugd niet verstoort,
Want Ilse doet ‘t gevecht van dagen
Door haar kunde voorgoed verjagen.
Je kan ze wijd en zijd in tinten
ontwaren:
Heeren met onbehouwen of beboste
haaren,
Welke het dal van hun
aanschijn bedekken
Om bij dames het slaapende oog
te wekken,
Doch in Gent huist maar één
waare barbier,
Die het mes blaast als lente
over een saffier,
Want hoe arm je ‘t haar ook
hebt bewaard:
Romain tooit elk met een meesterlijke
baard.
Te Gent worden de mannen en
vrouwen
Getooid met steenen of zilv’ren
touwen,
Al is maar één huize waar ieder
sieraad
Zowel de praal als het
ambacht verraadt
En zo spant Nele Braet de
gouden kroon
En creëert met kunde goddelijk
vertoon,
Want het juweel dat hier
wordt gedragen
Doet het schijnsel elders slechts
vervagen.
Te Gent ontwaart men veele
zaaken
Welke siersels in de mens
doen blaken,
Zij het door de navel of
door de ooren,
Steevast kunnen ze het gestel
bekoren.
Doch hier huist er een dame
als artiest,
Die nimmer van de kundigheid
verliest,
Want Cro verrijkt met
volleerde hand
Elkeens huid tot de puurste
diamant.
Wanneer den dag zich keert
naar nacht
En dracht wordt aan de maan
verpacht,
Worden zowel alle dames als
alle heren
Getild door Eros naar diens
hoge sferen
En dan drinkt het ooge van
wat nog rest
Tot wellustigheid somtijds
wordt gelest,
Al is er maar één die aldoor
bronne geeft,
Die te allen tijde stijl met
praal verweeft
En die wordt door Eva’s
Appel geboden:
De vrucht van alle nachtelijke
nooden.
Ze laten zich ontwaren in
allerhande toonen
En doen zo de dames en de
heeren verschonen,
En of jouw gemoed nu in een
zomer aanmeert,
Of jouw huid wordt met
ijstranen gedrapeerd,
Telkenmale word je gehuld in
‘t fijnste boeket
Dat met blaadjes van liefde
en kunde is bezet,
Want welke kleed’ren je hier
ook dragen zal –
Nathalie doet je bloeien ver
boven het heelal.
In Gent treft men veele
warmtepaleizen,
Ofschoon ‘t ene het ander
doet vergrijzen,
En niettemin valt elk
fijngebakken juweel
Alsmaar aan de ware
kijklustigen ten deel,
Al is er maar één huis waar
‘t beste brood
Zowel het oogenpaar als de
tong uitnoodt
En dat is Mertens die ook
met rank penseel
De kleinste schat aait tot
prinselijk erfdeel,
Want alles wat men hier in
dit paleis vindt
Wordt evenzeer door kei als
kroon bemind.
Veelal
treft men ze in de fraaiste aller kleuren
En
laten ze de handen, ooren en hals opfleuren,
Zij
het in goudsel, in zilver of in een edelsteen -
Alsmaar
krullen ze zich om veele mensen heen,
Doch
de Arteveldestad heeft een smid in pacht,
Welke
eenieders huid met vers goud verzacht,
En
daardoor veredelt EbbenGouD haar naam
En
smelten kunde en praal als één juweel saam.
%20(1).jpeg)
Soms worden ze bekleed met ‘n
bronzig deken,
Soms worden ze geaaid door een
geele passaat,
Doch steeds stelpen ze de
wonden en gebreken
En overlappen die met wat
hun kunde verraadt.
Of ze nu werden blootgesteld
aan decembervorst,
Of zij zagen lente ontluiken
op hun woestijngelaat
HUUS dekt alles met ‘n vacht
die eeuwigheid torst
En elke seconde ervan in pracht
en praal verslaat.
Waar stand en waarde
elkander treffen
Vervullen deez’ heeren ieder
hunne wens
En doen aardmolm tot
ambrozijn heffen
En verdichten zo de onbeschreven
mens,
Want geboren zijn zij om te
verscheiden
Eer ze ‘t gestel tooien met
zilv’ren munt
Van degene die niet langer
hoeft te lijden
Is zowel hunne stand als waarde
gegund.
Waar ter wereld nemen ze vele vormen aan
En laten ze zich in rondjes of tipjes verstaan,
Zij het nu vol, slank of bestippeld met saffier,
Ze bezorgen allerlei monden ‘t nodige plezier
En dan worden ze smaakvol tentoongespreid
Met hun sterke geur die menige neus verleidt,
Doch in Gent is er één roomig pandje de baas
En dat luidt ver als Het Mekka Van De Kaas.
.jpg)
Bij nachte, als eenieder te
bedstede ligt
Onthult het heelal haar donk’re
gezicht,
Waarop enkel sterren gepenseeld
staan,
Nabij ‘t boogje van de saffraanen
maan
Lijkt alles gewiegd in stilte
en gitten rust
Door Natuur welke ons allen
in vree kust,
Doch er verbergt in een
straatje een licht
Dat nimmer onder nachte of
rust zwicht,
Want De Blauwe Poedel verstuift
straalen,
Die zich onder elke kunst
laten verhaalen.
Allerwegen zoekt men wat de tong verrijken doet,
Zij het in zilversappen, in goudnijen of kristallenzoet
En dan verlangt de mond naar die ene heerlijke tint,
Welke zowel het geheugen, de ziel als het harte mint.
Doch in Gent hoeven de monden niet langer op ‘t pad,
Want The Chocolate Home is ‘t huis der rijkste schat,
Waar chocolade bestreken wordt met zo’n fijn penseel
Zodat men niet hoeft te zoeken naar dat ene juweel.
Alom ontwaart men hier pronk en pracht
En dit geheim houdt deez’ stad in pacht.
Seizoenen doen telkenmale elkeen lokken
Hetzij met ’t goudoog, regen of vlokken,
Doch in Gent huist een toermalijnen oord
Dat pronk als pracht in bloemen verwoordt.
Ja, bij Bluet bewaart men maar één seizoen
En hét geheim voor het fleurrijkste groen.
Destijds werden ze geplukt
door ruuw’re hand
Van de planten, geroosterd
en verders gebrand,
Waarna men ploegde om de
boonen te vermalen
En zo roerde koffie zich tot
wereldse verhaalen,
Doch is er maar één wereld waar
men ‘t ambacht
Proeft door de boonen in alle
bezieling en pracht,
Maar niet alleen daarvoor is
Sao Paulo vermaard,
Ook thee en zoetwaar zijn er
van allerbeste aard.
