In Gent treft men veele
warmtepaleizen,
Ofschoon ‘t ene het ander
doet vergrijzen,
En niettemin valt elk
fijngebakken juweel
Alsmaar aan de ware
kijklustigen ten deel,
Al is er maar één huis waar
‘t beste brood
Zowel het oogenpaar als de
tong uitnoodt
En dat is Mertens die ook
met rank penseel
De kleinste schat aait tot
prinselijk erfdeel,
Want alles wat men hier in
dit paleis vindt
Wordt evenzeer door kei als
kroon bemind.
Veelal
treft men ze in de fraaiste aller kleuren
En
laten ze de handen, ooren en hals opfleuren,
Zij
het in goudsel, in zilver of in een edelsteen -
Alsmaar
krullen ze zich om veele mensen heen,
Doch
de Arteveldestad heeft een smid in pacht,
Welke
eenieders huid met vers goud verzacht,
En
daardoor veredelt EbbenGouD haar naam
En
smelten kunde en praal als één juweel saam.
%20(1).jpeg)
Soms worden ze bekleed met ‘n
bronzig deken,
Soms worden ze geaaid door een
geele passaat,
Doch steeds stelpen ze de
wonden en gebreken
En overlappen die met wat
hun kunde verraadt.
Of ze nu werden blootgesteld
aan decembervorst,
Of zij zagen lente ontluiken
op hun woestijngelaat
HUUS dekt alles met ‘n vacht
die eeuwigheid torst
En elke seconde ervan in pracht
en praal verslaat.
