Men vindt het alom in ‘t
oude Ghent:
Een eetpaleis dat ieder even
verwent,
Doch verwenning neemt
langzaam af
En wat dan rest is een
heuglijke straf,
Doch wie ook hier ‘t eetpaleis
verlaat
Wordt niet in het geheugen
geschaad,
Want Souvenir schenkt éénige
deugd,
Welke iedereen nog
eeuwenlang heugt.
Diep in deez’ ontwaakte
wereld
Rust het oord dat stilte
veredelt:
Een lusthof waar het
zilverzand
Nimmer jouw schrede
verbrandt,
Doch je huid balsemt met
kristal,
Wat het lichaam verhelderen
zal,
Want wie ook Shelter 7
betreedt
Wordt gedoofd van kreet en
leed
En vindt in vree het hoog’re
goed
Wat ‘t heugen nog eeuwen voedt.
Zowel dame als heer kan ze
waar ook verkrijgen:
Oogschilden die ‘t gelaat
ten hemele laten stijgen
En telkenmale pogen ze de
wrede topazen speren
Te verbannen wanneer zij hun
ogenpaar bezeren,
Doch in Gent bewaart men
enkel maar één pand,
Waar ieder oogschild de zon
van de strijd brandt
En die vind je alleen maar
in ‘Villa Bellevue’ weer:
Schilden die ogen dekken
voor elke topazen speer.
Men kan het eender waar
treffen in Gent:
Een klederhuis dat vrouw of
heer verwent,
Maar alom bieden ze dezelfde
waaren aan,
Welke verwonderde oogen te
gronde slaan;
Al bergt de stad een fabriek
waar de dracht
Verwondering alleen aan de
hemel verpacht
Want Vintage Factory draait
die ene plaat,
Die klokke noch klasse met
geen tel verlaat.
