 |
| Foto door Hans Jonkman |
Op het kalken kleed
toetsen mijn poten
Behoedzaam de dons
der loop verder af,
In een rauwe wereld
welke lijkt overgoten
Met scherven, tot
bloedens is mens' straf,
Zal ik geheid, gelijk
de natuur het nog wou,
Leven op de snaren
van fijngeweven moed,
Hangend in ’t kielzog,
in schaduw en kou
Met hun onterechte
vrees als enige gloed.
 |
| Foto door Zita Veugen |
Ze heeft vree en
glorie laten roeren
In melodie, dicht of
blauwig verhaal,
Placht ze piraat of
veerlui te voeren
Op haar dartele rug
van oneven praal,
En somtijds dekt ze
gestaag ’t zand
Om te rollen, als het
goudoog smelt,
Ver naar de streek
aan de overkant
Is waar ze dan haar mysterie vertelt.
Uit de wereld van
gekrijs en ijzerklauwen
Ben ik hier ten
langen leste neergestreken
En heb ik een vreugde
kunnen ontvouwen
Naast de mensen hun
doorvoede gebreken,
Op een lilabed van
zachte stuifmeeldraden
Walsen geuren zoet
met een noorderwind
En kan ik tersluiks
in honingdauw baden
Aleer de wereld mijn natuur
weer verslindt.
Aan Juliet
Puur was jij toen mijn oog op je viel,
Als arm wezen uit ‘t rijk aller dieren
Bewoog je om me even te plezieren,
Ofschoon je me trof in hart en ziel,
Want sedert die dag was jij van mij
En kon zelfs Pan ons niet scheiden
Op zijn verse, hemelwaartse weiden,
Zag zijn ogenpaar één in ons bei.
En thans overmant geen heidenhand
Jou tot wanneer je in angst verzandt,
Nee, thans leef je aan het minnevuur.
En in ‘t geloof dat ik jou zal hoeden
Voor vorst, klauw, smart en roeden -
Jou lief ik tot mijn allerlaatste uur.
Tuim’lende wieken van lucht en rood
Gaven spijs in de wit-torende romp,
Welke eertijds de verse maling bood
Van koren, en zo de honger bekromp
Tot ieders maag overvol was gevuld
Besloot Tijd om ‘t gevlucht te belagen,
Doch niets treft hier één’ge schuld -
Gestaag hoor je de fijnste wiekslagen.
Als verrezen uit een zuiderse
kroniek
Heeft men mij met moed overgoten,
Zo dat deze koning en zijn tragiek
Elke sage over zich hebben verstoten,
Doch aan de kijklustigen is het thans
Om de vlag te hijsen of mee te strijden.
Lauwert u mij met een zege en krans
Of valt u in hem als bezeerde heiden?
.jpg)