 |
| Foto door Zita Veugen |
Ze heeft vree en
glorie laten roeren
In melodie, dicht of
blauwig verhaal,
Placht ze piraat of
veerlui te voeren
Op haar dartele rug
van oneven praal,
En somtijds dekt ze
gestaag ’t zand
Om te rollen, als het
goudoog smelt,
Ver naar de streek
aan de overkant
Is waar ze dan haar mysterie vertelt.
Met dit gedicht betuigt de dichter de zee alle eer. De zee, voor mijzelf een plek bij het zoeken naar innerlijke rust.
BeantwoordenVerwijderenDank, waarde Satyricon.
VerwijderenWaarde Dichter
BeantwoordenVerwijderenDeugddoend en strelend voor de geest is uw Gedicht op maat bij Stichting De Noordzee.
In gedachten neemt u ons mee naar zee.
De bries, de branding, het zand, het licht van goudoog, het zilte, het kolderen van meeuwen.
Een blauwig oneindig verhaal!
Uw beeldtaal is immer een zeldzame Parel in de allermooiste oester.
Deze reactie is poëzie op zich, waarde Anoniem. Waarvoor dank.
Verwijderen