Najaarsbast ademt uw silhouet
En
zie de broeders te velde gaan,
Op
Pan zijn borst lijk ik ingebed
In
de reukwolken van de galigaan
Schetst
zon me tegen ‘t aangezicht,
Wiens
huid mij nader gestalte biedt,
Tussen
slierten van lover opgelicht
Vangt
‘t oog wat de eeuwigheid ziet.
