Dichtstuk op maat bij beeld 'Ik pluk de maan voor je' van Gerri Grijsen.

Morpheus roept het licht -

Dage heeft z’n kruit verschoten,

Waar ‘n laatste flonker zwicht

In de fluweelste zijner schoten,

Is alles thans overtoogen

Met vree zo donkerlief bevracht

Pluk ik de maan voor je oogen

Uit den hof van ‘n teerste nacht.

Vers over Fernando Pessoa en diens geliefde Ofélia, dat is gearchiveerd in 'Casa Fernando Pessoa' in Portugal.

Ophelia

She is buried here, how fair

This gentle tone will finally rest,

The garden is now her harbour where

Dew will kiss her tombstone's breast.

The life she lived, left her behind;

The beauty that was has now ceased,

What God gave to the human kind

Is held now by the cruel beast.

O scarlet rose, shattered by rain,

Sweet of heart, that will never fade,

Let the arms of sun embrace your pain 

In heaven, where you are forever laid.


Link: Casa Fernando Pessoa

Vers op maat bij een zelfportret van Philip Akkerman.

Zij-zacht omfloerst ‘t ene kleurenspel

In deinen en diepten het onaardse vel,

Welk zich wederom over botten spant

En het gelaat smeedt van een gezant,

Die ‘t oog als gewisse boodschap biedt:

Geen fantoom, doch daad is wat ge ziet.