Vers op maat bij werk van Marc Nagtzaam.

Geen barbaarse regen of vege vlokken

Krommen de beenderen van het gestel,

Waaruit dit twijgenballet is opgetrokken:

Voor 't harte de deugd, voor 't oge een spel.

En ofschoon alles van bloeden en huiden

't Gewisse lot draagt om eens te versagen,

Laat ik m'n figuurdansers statig luiden

Om smaragdrijke vruchten te dragen.

Jouw aanschijn.

In ‘n veldboeketje zag ik jouw aanschijn,

Hoe volmaakt geef jij het evenbeeld weer

Van rozen, viooltjes en één plantenveer:

Een deugd ben jij hier in dit beeldfestijn!

Viooltjes spelen om beide jouw wangen

En ‘n rozenknop vult ’t kuiltje van je kin,

Zo dat ik niet alleen de mooiigheid min

Van ‘t landschoon dat in jou is gevangen.

Doch, ‘k vrees wanneer de blauwe lucht

Zijn weide met kwade wolken bevrucht,

Dat de teelt met onweer wordt besmet.

O, God verhoede dat geen jouw aanschijn

Schoffeert met droppels van ‘n kil venijn

Of verkaalt tot een decemberboeket.

Dichtstuk bij Giovanni Dalessi's 'Margaretha'.

Meisje-lief, waarom voert gij strijd?

Als woudkinde uit de blauwe adeldom

Lijken mede uw wangetjes beschreid

Door blaadjes van de oranjeblom.

Of heeft Faun het zilte nat gekozen

En zweert gij wraak na zijn afvaart?

Ach, enkel overgaaf in dit minnekozen

Zal 't gevest doen zinken van 't zwaard.