 |
| Foto: Stephanie Van de Velde |
Met
onvermogen behoed ik mijn pen,
Alvorens
ze jou terug ten tonele richt
En
de rol in het schouwspel belicht,
Van
de speler die ik geworden ben.
Het
is niet dat je gegadigden besteelt
Of
hun gelaat van masker onthult;
Jij
drijft noch berouw, noch in schuld
Voor
de vertoning die jou is toebedeeld.
Maar
eenieder wordt eens te buit gelegd
En
de eenzame prijs van stilte ontzegd,
Ieder
roept een keer haar strofen tot eer.
Toch
ben jij, hetzij in Grieks gewaad
Of
als doorn die Romeinse koppen schaadt,
De
regel, de rol die ik eerst reciteer.
