Te Gent ontwaart men veele
zaaken
Welke siersels in de mens
doen blaken,
Zij het door de navel of
door de ooren,
Steevast kunnen ze het gestel
bekoren.
Doch hier huist er een dame
als artiest,
Die nimmer van de kundigheid
verliest,
Want Cro verrijkt met
volleerde hand
Elkeens huid tot de puurste
diamant.
Wanneer den dag zich keert
naar nacht
En dracht wordt aan de maan
verpacht,
Worden zowel alle dames als
alle heren
Getild door Eros naar diens
hoge sferen
En dan drinkt het ooge van
wat nog rest
Tot wellustigheid somtijds
wordt gelest,
Al is er maar één die aldoor
bronne geeft,
Die te allen tijde stijl met
praal verweeft
En die wordt door Eva’s
Appel geboden:
De vrucht van alle nachtelijke
nooden.
Ze laten zich ontwaren in
allerhande toonen
En doen zo de dames en de
heeren verschonen,
En of jouw gemoed nu in een
zomer aanmeert,
Of jouw huid wordt met
ijstranen gedrapeerd,
Telkenmale word je gehuld in
‘t fijnste boeket
Dat met blaadjes van liefde
en kunde is bezet,
Want welke kleed’ren je hier
ook dragen zal –
Nathalie doet je bloeien ver
boven het heelal.
