Dichtwerk op maat bij beeld van Barbara Nanning.

Ontsproten uit aarde zijn borst

Neem ‘k een weelderig figuur aan,

Dat de moed van duizend zielen torst,

Wassend door de wereldse waan

Brandt mijn minzaam de woestenij -

Als git zich door m’n wieren vlecht

Doof ik ‘t gekrijs benee ‘t hemeltij,

Waar de heilige zijn godsvuur aflegt.

Gedicht bij beeld Self-Portrait van Bert van Loo.

Ontwaar ‘t gelaat,

Moede verhuld

Heeft ’s werelds zeer

Zich hier gevonden;

Van wit agaat

Deel ik m’n schuld

En bloed ik temeer

Uit leliewonden -

Waar de beek vaker,  

Weg van ‘t hoofd,

Toch klimmen kan

Over heuvel’s pijn,

Bewijst de maker,

Van gewas beroofd,

Dat deze man

Z’n portret kan zijn.