Ontwaar
‘t gelaat,
Moede
verhuld
Heeft
’s werelds zeer
Zich
hier gevonden;
Van
wit agaat
Deel
ik m’n schuld
En
bloed ik temeer
Uit
leliewonden -
Waar
de beek vaker,
Weg
van ‘t hoofd,
Toch
klimmen kan
Over
heuvel’s pijn,
Bewijst
de maker,
Van
gewas beroofd,
Dat
deze man
Z’n
portret kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats reactie