Dichtwerk op maat bij 'Regen in Auvers' van Robert Zandvliet.

Reeds schijnt deez’ vorst gevloten

En schiet Hermes met oudre boog

Pijlen door straten, vogels en boten

En de onrust welke zich bewoog,

Ziet hen snellen als een kolenregen -

Op toonkunst van tien harpenaren,

Laten zij sporen voor ’t oog genegen,

Zodat menig oor hen kan ontwaren.

Schilderij van Toos van Holstein met gedicht. (opgedragen aan Marjorie)

Versmeten gelijkt eeniedere tijd,

Als de minneklaroen jou niet luidt

En haar keel diep van koper slijt

Tot een nauw en rouwend geluid

Smoort alles met ‘n stotend hart,

Alleen droppels van een ijzren slag

Komen uit verre heemlen gehard

En deuken wat aan ‘t schone lag;

Zo is dat aan ieder ter hand gesteld,

En zo gaat alles rond mij ten buit

Aan ’n stilte bottend uit elk levensveld,

Als de minneklaroen jou niet luidt.

Dichtstuk op maat bij 'Veneer IV 2010' van Levi van Veluw.

Dor schijnt m’n borstbeeld,

Ofschoon een voorjaarsgetij

‘n Molmboeket heeft geteeld

En diens oogst uitblies op mij.

En zo vergaat me dit wezen,

Al word ik door geen ontwaard,

Door natuurs wende geprezen

Schijnt mijn van éénge aard.