Vers op maat bij beeld van Bert Verboon.

‘Als een najaars-ure klinkt m’n vel:

Mistig en voor een honingbij te laat,

Scheid ik kunst van ’t aardse gestel

Kil-oogend, met majestueuze naad

Ben ik gepuurd uit ‘t zuiverste goed,

Geen courtisane, geen afvallige macht

Doet zich aan mijne vormen tegoed.’

Uit de dame van ’t prinsengeslacht.

Dichtstuk op maat bij 'Nieske' van Douwe Elias.

Vreemd is mij deez’ wereld niet -

Wonden slaapen en voorspoed vliet

Door de loopen van een labyrint,

Waar mens soms zichzelve vindt

Zul je me treffen in reuk vol robijn,  

Welke de beek, sterk als brandewijn,

Doet stroomen in een scherpe slag,

Die bront uit de grond van mijn lach.