‘Als een najaars-ure klinkt m’n vel:
Mistig
en voor een honingbij te laat,
Scheid
ik kunst van ’t aardse gestel
Kil-oogend,
met majestueuze naad
Ben
ik gepuurd uit ‘t zuiverste goed,
Geen
courtisane, geen afvallige macht
Doet
zich aan mijne vormen tegoed.’
Uit
de dame van ’t prinsengeslacht.
Gevoelig en passend bij het werk van Bert Verboon.
BeantwoordenVerwijderenMijn dank, waarde Petra.
BeantwoordenVerwijderenEn gelukkig wordt de 'waan van de dag' getemperd door kunst.En gelukkig kunnen wij hier en nu, niet gebukt onder enige dwang noch restrictie, vrij genieten van elke vorm van deze kunst. Worden wij niet gedwongen in een door anderen ontworpen keurslijf van wat 'moet' en wat niet kan. En gelukkig heerst hier de vrijheid van de kunstenaar en kan scheppingsdrang ongebonden tot uiting komen.
BeantwoordenVerwijderenWaarde Satyricon, zo is dat - in dit licht worden de ketenen afgeworpen. Een dankbetuiging voor uw krasse woorden.
Verwijderen