maandag 14 augustus 2017

Vers op maat bij beeld van Bert Verboon.




















‘Als een najaars-ure klinkt m’n vel:
Mistig en voor een honingbij te laat,
Scheid ik kunst van ’t aardse gestel
Kil-oogend, met majestueuze naad
Ben ik gepuurd uit ‘t zuiverste goed,
Geen courtisane, geen afvallige macht
Doet zich aan mijne vormen tegoed.’
Uit de dame van ’t prinsengeslacht.

4 opmerkingen:

  1. Gevoelig en passend bij het werk van Bert Verboon.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En gelukkig wordt de 'waan van de dag' getemperd door kunst.En gelukkig kunnen wij hier en nu, niet gebukt onder enige dwang noch restrictie, vrij genieten van elke vorm van deze kunst. Worden wij niet gedwongen in een door anderen ontworpen keurslijf van wat 'moet' en wat niet kan. En gelukkig heerst hier de vrijheid van de kunstenaar en kan scheppingsdrang ongebonden tot uiting komen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarde Satyricon, zo is dat - in dit licht worden de ketenen afgeworpen. Een dankbetuiging voor uw krasse woorden.

      Verwijderen

Plaats reactie