Licht mijmrend op den na-dag van het ledikant
Hoor
ik hoe wind zich achter ‘t gordijnsel spant,
Voel
ik kilte klauteren uit het raam naar binnen,
Welke
iedereen voor haare vorst tracht te winnen
En
vraag ik me af: - In alle paarlen van amethist,
Zou
hij zien dat hij degene is die mijn kroontje mist?
Ach, wat is het heerlijk om reeds bij het zondags ontwaken, dergelijk tafereel te mogen aanschouwen. Liefde beroert de geest in vele gedaantes denk ik, terwijl ik voorzichtig mijn lippen aan het zoveelste zondagse kopje koffie zet. Mijn zondag kan in elk geval niet meer stuk.
BeantwoordenVerwijderenHet is uiterst fijn om dit te lezen, waarde Satyricon.
BeantwoordenVerwijderenEen mooi gedicht bij het werk van een mij bekend kunstenaar.
BeantwoordenVerwijderenDat is aardig van je, waarde Toos. Mijn dank.
Verwijderen