Vers bij foto van Carolien Sikkenk (n.a.v. de BOLD-expositie 14 maart t.e.m. 17 maart 2019 op AAF in BXL)

Een openbaring is 't geweest:
Thans ben ik immer vrij.
Los van schakels mijner geest
Verankerd in 't hart onzer bei,
Houd ik de koninginnevrucht
Minzaam in beide handen -
Hoe minblauw is daar de lucht!
Hoe witgoudig die hemelse stranden!

Gedicht bij Cactusgirl van Gabrielle Kroese.

Pover met éénge onrust

Wacht ik kommerend af,

Of Diana mijn ziele kust

En laat dalen in dier graf.

Zal ik als buit vergaan?

Of kunnen jachtige blikken

Naast 't stekelige orgaan,

Me niet ten prooie prikken?

Ach, geef zo dat mijn -

Al dan niet ten grave,

Toch de voeding kan zijn

Voor 't meisje en de agave.

Vers op maat bij glaswerk van Annemiek Punt.

Met vlijt hoef ik niet te arbeiden -

De deerne staat hier zonder smet,

Waar zon en druive glans bereiden

En rijmen op 'n kreekje blauwviolet,

Oogt haar gedaante, broos van vacht,

Omhuld door alle regenboogvliezen

Zal ze zich ten avondwaard of in nacht

Nimmer aan één scherve verliezen.