Aleer
het zich weder openbaart:
Zonder
muze blijft het perkament
Een
grafsteen waarop men herkent -
Hier
ligt hij, verzonken met de aard’.
Men
placht het alom te verkonden:
Zonder
liefd’ zal er nimmer pijn zijn,
Al
is dat juist het enige medicijn
Dat
de dichter heelt van diens wonden.
Hoe
koortsachtig liefdenaren wezen
Min
hun muzes zullen ze niet genezen,
Doch
ten grave dalen weldra.
En
dan wordt het weder openbaard:
Hier
ligt hij verzonken met de aard’
En
liet geen woorden, maar tranen na.
' Kunstenaars drinken van het leven zoals andere mensen wijn drinken'.
BeantwoordenVerwijderen( Vrij vertaald naar Ezra Pound )
Perfecte samenhang tussen beeld en gedicht, ere aan G. Kroese en R.Van de Zande.
Dank voor het aardige compliment, waarde S.
BeantwoordenVerwijderen