Sonnet: De vreugde

Het leven laat hier zijn groeven na,

Want hoezeer ik ook heb gemind

Het is de arbeid die mij steeds vindt

En de rust vilt zonder enige gena

Mangelt ze de ziel, 't hart en het hoofd

Met haar omvang en haar volle gewicht

Knijpt ze uit alles het levenslicht

Als de vonk ervan nog niet is gedoofd.

Doch wanneer jij aan m'n zijde staat

Ontspringt een lach op mijn gelaat

En tref ik me in 't lichaam van een kind

Dat schoon en blond de aard' verkent

En zijn blik afwendt van het verre end

En in alles pas de vreugde hervindt.