Sonnet 'Krijgersmoed' uit nieuw manuscript.

Hoe bevallig je lijfje ook moge wezen,

Hoe glanzend ook jouw huid van fluweel,

Steevast vallen zij mij ten deel:

De stonden die ik daags moet vrezen.

 

Het voorjaar nam jou in zijn armen

En hulde jou in het zachtste licht,

Waarna hij voor zomer had gezwicht,

Doch die deed jou met augustus verwarmen.

 

‘t Zwervend blad zal jou meelij geven

En later jouw gestel van kou doen beven,

Eens winter vlokjes aan het fladderen doet.

 

Doch heb geen vrees, ik zal je prille figuur

Zowel bewaken bij vuur als het najaarsuur,

Telkenmale met verse krijgersmoed.