Bij nachte, als eenieder te
bedstede ligt
Onthult het heelal haar donk’re
gezicht,
Waarop enkel sterren gepenseeld
staan,
Nabij ‘t boogje van de saffraanen
maan
Lijkt alles gewiegd in stilte
en gitten rust
Door Natuur welke ons allen
in vree kust,
Doch er verbergt in een
straatje een licht
Dat nimmer onder nachte of
rust zwicht,
Want De Blauwe Poedel verstuift
straalen,
Die zich onder elke kunst
laten verhaalen.
Poëtica laat haar licht schijnen op de schoonheid van functionele design. Knap. Proficiat.
BeantwoordenVerwijderenDank voor de waardering, waarde Satyricon.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig vers!
BeantwoordenVerwijderenAlle dank, waarde Anoniem.
BeantwoordenVerwijderenRonduit Subliem.
BeantwoordenVerwijderenVoluit mijn dank, waarde Anoniem.
Verwijderen