Dichtwerk op maat bij beeld 'Pellegrinos' van Toos van Holstein.

In galop ontstijg ik

De versplinterde bast,

Die al wat vurig is

Met z’n kunde verast

En vlucht ik naar

Apollo zijn hand,

Aleer hij een gelijke

Voor ‘t rijtuig spant,

Om zo de kroon

Der gulden soeverein

Te hoeden voor ’n val

Van troebeler schijn.

Vers bij tekening 'behind the bushes' van Stephanie Van de Velde.

Voor natuurs Arctische seizoenen,

Waar rijm en rots elkander verzoenen

En het schoon op de winter zijn leest

Iedere wenk van ’t goudoog vreest,

Kan men mij vinden in loden dracht,

Welke mijn onrust heeft verpacht

Aan de grillen van ‘t ondermaanse gelaat,

Dat elk viermalig vorstelijk beslaat.

Sonnet

Schennis van ‘t genoegen

Hoe kan ik smeken om vergiffenis,

Wanneer m’n mond met de garen

Gesponnen uit de valse oogstjaren

Tot bloedens toe dichtgenaaid is?

Een zegt: ‘Ik zag met strakke ogen,

Hoe Van de Zande klaar bij avond

Z’n kussen tersluiks heeft verkond

En jou met een roos heeft bedrogen.’

Maar ‘t was de koon van een bloem,

Wier nuance ik in dezen niet vernoem,

Die ik liefkoosde op het slapende gras;

Dus als ik daarmede ons genoegen,

De liefde door schennis liet omploegen:

Vergeef me en plant de dolk in wie ik was!