Vers op maat bij werk van Sophie Kahn.

Men ziet me aan wonden naakt,

Ofschoon ik door het vermogen
Van mijn schepper ben gemaakt
Geenszins wereldzeer te beogen,
Want ik masker alleen ‘t gezicht
Des schoons met een éénge stiel,
Die kloven in het mensdom dicht
En haar leegten vult met een ziel.