Gedicht op maat bij foto van Viviane Sassen.

Hoe vlijm’ somtijds penseelen

Of hoe diep een gebeitelde huid,

Rijmvuur kan niemand keelen,

Noch dooft ’n portret de adem uit.

Voorwaar! Kunst leeft en heelt

Iedre weduwe of begeerende man,

Want weder toont ze in dit beeld

Dat zij nimmer roodbloeden kan.