In ‘n veldboeketje zag
ik jouw aanschijn,
Hoe volmaakt geef jij
het evenbeeld weer
Van rozen, viooltjes en
één plantenveer:
Een deugd ben jij hier
in dit beeldfestijn!
Viooltjes spelen om
beide jouw wangen
En ‘n rozenknop vult ’t
kuiltje van je kin,
Zo dat ik niet alleen
de mooiigheid min
Van ‘t landschoon dat
in jou is gevangen.
Doch, ‘k vrees wanneer
de blauwe lucht
Zijn weide met kwade wolken
bevrucht,
Dat de teelt met onweer
wordt besmet.
O, God verhoede dat
geen jouw aanschijn
Schoffeert met droppels
van ‘n kil venijn
Of verkaalt tot een decemberboeket.
Prachtig en hoopvol sonnet waarin de puurheid der liefde en de natuur meesterlijk is weergegeven. Dergelijke schoonheid gaat helaas meer en meer verloren in de vluchtigheid en onverschilligheid van ons 'mens' zijn.
BeantwoordenVerwijderenWaar.............
VerwijderenMijn dank voor je waardering, waarde S.
Verwijderen