Mijn lieve Meisje,
bij dezen geef ik alvast excuus, daar ik weet dat jouw ogenpaar letteren van betere komaf verdienen. Ik zal pogen de meest elegante pen te hanteren. Als vermoeienis jou toch in de geest daagt, vergeve me. De ijzeren hand van Gemis heeft me vandaag niet ontzien. Het heeft me hardhandig aangepakt en mijn hart genadeloos laten lijden. Hopelijk is Het me morgen zachter gezind. Ik heb slechts lief, maar dat in de hoogste mate. Wordt elke liefdenaar pur sang daarop afgerekend? Of degen ik alleen tegen iets dat geen bloed draagt en geen vormen aanneemt? Tegen zulke lucide dader zal ik nimmer triomferen. Hij is me gewoon te krachtig van daad. Meisje, ik wens dat jij betere tijden kent. Uren zonder pijn, vlagen zonder smart. Misschien is jouw goddelijkheid wel tegen zulks bestand en is elke zorg overbodig. Laat ik het van ganser harte hopen. Het is mijn tijd. Anders wordt dit een elegie en dat heb ik mezelf verboden. Weet dat je verankerd bent aan mijn gedachten. Zonder jou kan ik niet bestaan.
Jou overal en altijd toegenegen, je Rob
Tijdens het lezen van deze ode aan de liefde ontwaart mijn geestesoog een galopperende ruiter - de dichter - de zwarte mantel wapperend in de wind. De avond valt, de liefde wenkt en heel, heel ver weg het geblaf van een eenzame hond. Doek valt.
BeantwoordenVerwijderenWaarde Satyricon, dank voor deze cascade aan woorden. Ze schenken me vreugde.
BeantwoordenVerwijderenAs Edgar Allan Poe once said : "Poetry is the rhythmical creation of beauty in words."
BeantwoordenVerwijderenWat een fijne woorden, waarde Anoniem.
BeantwoordenVerwijderenKnap liefdesverhaal.
BeantwoordenVerwijderenMijn dank, waarde A.
BeantwoordenVerwijderenDeze ga ik men liefje doorspelen,
BeantwoordenVerwijderenhopende dat ze me minder gemis zal stelen .
Veel succes, waarde Unknown.
BeantwoordenVerwijderen