Opnieuw bekeken: Voor ***

 

Noteer het thans, melieve, dat ik jou min,

Alvorens je verdwijnt in een mistig spoor;

Zo beperk je schade op mijn gewetenszin

En gaat geen geestbui of hartsnik teloor.

 

Noteer het hier, onder jouw prille huid,

Want het harte is wat jou zekerheid biedt,

Als booswicht Twijfel zijn klepele luidt

En jouw denkkist met z’n klank overgiet.

 

En noteer het diep, in jouw geheugen,

Want als de herinnering me heeft gekeeld,

Blijf je me toch in een verleden heugen,

Als mijn doodstof jouw litteken streelt.

 

Zowel thans als hier, dat ieder ’t lezen kan,

Noteer: Ik was zijn vrouw en hij mijn man.