woensdag 27 december 2017

Vers op maat bij werk van Herman van Hoogdalem.













Thans in het laatste bekleedsel gehuld,
Doch naakt aan grief: m’n éénge schuld
Wend ik zonder huivere de oogopslag af,
Naar hemel die waaks is over wee of straf
En geef ik te zaliger moede doch verblijd
De sterveling in mij aan dien bovense tijd.

3 opmerkingen:

  1. Teerheid en kracht worden hier subtiel verweven. Zeer mooi werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeps, het postscriptum van uw bericht over het hoofd gezien. Bij dezen een stevige schouderklop voor de ruim 50.000 bezoekers die van uw blog hebben genoten.

    BeantwoordenVerwijderen

Plaats reactie