Gedicht bij beeld van Instituut Voor Natuureducatie.

Onder des hemels azuuren streeken, 

In steedse kameraadschap met elk getij,

Kunnen we ‘t goudoog minzaam breeken,

Zonder dat bloed regent op blad of gewei

En al wille de barbaaren ons slachten,

Als broeders der natuur zingen wij mee

Met het kloeke boskoor dat onz’ vachten

Behoedt voor het mensdom zijne snee.

Dichtstuk op maat bij schilderwerk van Anne Semler.

Op de laagte van een monddood veld,

Waar wijnpalmen en flonkre bloemen

Niet door m’n potlood worden verteld

Om geen honingbij te hooren zoemen,

Stilt mijne hand het gezwinde leven,

Eer ze opgaat in ‘n welbespraakter tij

En laat ik Schoon met Rede verweven

In h’r vleuglen van lelieblanke makelij.

Vers op maat bij Shine Bright Like A Blue Bambi van Paco Raphael.

Niet van ‘n schaare witstaartdieren

Ben ik weggerend, noch gevloten

Is m’n lijfje van gesmolten saffieren                        

Gevoed met kunstrijpe hei-looten

En sta ik weg van weibrand en vloed,

Op de puurste aller sneeuwheuvlen,

Waar geen vacht ooit heeft gebloed

En voor ‘n jachtbuit moest sneuvlen.