Eénge
blommen in purpren vacht
Torenen
bont over het melkige land,
Waar
des winters aanblik hen wacht,
Bewaaren
vlokkerij en vrieze stand.
En
over de heuvel lonkt ‘n hemeldoek,
Wat
brandhoutslierten lispelen praal,
Niet
door kou want geen zon is zoek
Doch
omdat ze leven in dit verhaal.
'Nomen est omen'. Wat een genoegen om hier terug de naam Jan Cremer te zien ditmaal als beeldend kunstenaar.Meer dan een halve eeuw geleden deed zijn boek de Vlaamse bodem beven en spraken dreigende zwartgerokte mannen hoog torent op de preekstoel ban en vloek uit over degenen die zijn boek ter hand zouden durven nemen. Vandaag geniet ik ten volle van zijn 'White Landscape'. Proficiat aan beide kunstenaars.
BeantwoordenVerwijderenWat enig, waarde Satyricon!
VerwijderenHoi die Jan Cremer, las alles wat er van hem te lezen viel. Fantastische schrijver!!!!!!!!!!!!! ( wist niet dat hij ook schilder was )
BeantwoordenVerwijderenHij is vooral schilder, waarde Anoniem.
BeantwoordenVerwijderen