De letterenboer.

Waarom lijkt me deze zotskap op maat?
Terwijl ik geenszins ‘n schouwspel opvoer,
Doch mezelf spiegel aan een letterenboer,
Die zich eerlijk over z’n oogstpluk uitlaat.

Of bevlek jij schijnrijk jouw ware gelaat

Met een mom dat node jouw ras verdeelt

En zich ophoudt als een grootsere teelt,

Waarvan de schil geen bederf verraadt?

Ach, je zal beslist merken dat mettertijd

Ik mijn zon en maan aan jou heb gewijd,

En alles wat daartussen een groei opstak,

Al zal dan misschien het laatste refrein

Niet door dien letterenboer gezaaid zijn,

Als blijkt dat jij oogt als bedorven sumak.