Dichtstuk op maat bij werk van Barbara Nanning.

 

Gelijk een jeugdige loot

Werd ik niet verstoten,

Doch in haar schoot

Der ware kunst gegoten

En zal ik eeuwig bloeien

In ’t genoegen van ied’re blik

En natuur niet vermoeien,

Noch breken in haar schik.

https://www.barbarananning.nl/nl/

Sonnet 'Laat de lente in mijn hart maar doven' uit nieuw manuscript.

 

Ik kan me niet van jou bevrijden,

Jouw hart en ziel waken overal

Zo fel dat het me verteren zal

Als ik me niet van jou kan onderscheiden.

 

En gemeen is zij die het ure slaat,

Want dan pas word ik gewaar;

Je bent een kristalhelder gevaar,

Dat me doden kan in mijn povere staat.

 

Dus wees zo lief en trek je terug,

Scheur die vleugeltjes van jouw rug

Laat m’n ogen niet proeven van je leest.

 

Laat de lente in mijn hart maar doven

Zodat het me niet langer kan beroven

Van mijn bloed, mijn beenderen en mijn geest.

 

Sinterklaasvers voor hondenmagazine Onze Hond.

 

Ieder jaar weder rond deze tijd

Brengt hij iets wat de mens verblijdt,

Maar nu koester ik het meest van al

De hoop dat hij ons niet vergeten zal;

Een kluif, een koekje of wat speelgoed

Of nog iets wat me lekkerbekken doet.

Nog even slapen - m’n sokje ligt klaar,

Toe nou, lieve Sint, verras me maar.

Vers op maat bij 'Melkweg' van Stefan Bleekrode.

 

Wanneer den dag is verzongen

En een mens niet langer lijdt

Vult wereld zijn aardse longen

Met een roet klinkende tijd,

Die hij door ’t uure heel zacht,

Verstrooit in sterrenstof en maan,

Langs een stilte in de nacht

Tot de melkweg laat verstaan.

Dichtstuk op maat bij 'de drooglegging anno 2020' van Karl Meersman.

 

Door de wereldse wonden,

Welke hier zijn geslagen

Voelen we ons verbonden

Aan het luide weeklagen

En woekert een felle pijn,

Hier niet zover vandaan,

Waarin bloed tot karmozijn

Wordt vergoten tot een traan.

Vers op maat bij album van Anouk.

 

Menige planken heb ik betreden,

Menig mens met vreugd' beslaan

En in 't stof mijn ranke schreden

Nimmer tot niets laten vergaan.

Zo poog ik elk oor te schikken

Met stem, schrift of instrument

Word ik door Tijds wrede tikken

Zowel nu als overal herkend.

Gedicht op maat bij foto van koning Willem Alexander door Arenda Oomen.

 

Op deez' plek van degen of vriend
Heb ik als strijder ten volle gediend

En laat ik mijn triomf en boeket

In 't guld slaan zonder éénig verzet,

Hoef ik mijn geliefden en dit land

Niet te hoeden voor de rijpbrand,

Want eeuwig zijn zij die zich geven

Voor Oranje, het imm're leven.

Vertaling van Percy Byssche Shelley's 'Love's Philosophy'.

The fountains mingle with the river

  And the rivers with the ocean,

The winds of heaven mix for ever

  With a sweet emotion;

Nothing in the world is single;

  All things by a law divine

In one spirit meet and mingle.

  Why not I with thine?-

See the mountains kiss high heaven

  And the waves clasp one another;

No sister-flower would be forgiven

  If it disdained its brother;

And the sunlight clasps the earth

  And the moonbeams kiss the sea:

What is all this sweet work worth

  If thou not kiss me?

.........................................

Springwateren mengen zich met de rivier

  En de rivieren met de zee,

De hemelse winden roeren zich in 't plezier

  Van de zoetheid hier benee.

Niets in deez' wereld is in haar eenvoud,

  Alles verweeft met goddelijk recht

In één geest die zichzelve behoudt.

  Waarom gelijkt u me dan onecht?

Zie hoe bergen met de hemel leven

  En de golven klotsen tegen elkander

Geen bloem zal worden vergeven,

  Als zij zichzelf beschouwt als een ander.

En het zonnelicht bestrijkt de aard'

  En de maan kust de oceaan.

Doch wat zijn al die kussen waard

  Als m'n lippen zonder de uwe vergaan?

Vers op maat bij werk van Kuin Heuff.

Hoezeer ik me ook spreken laat,

Niets verhaalt dit schilderwerk,

Want de krullen in haar gelaat

Zijn als houtveren op een perk,

Die bloesemen in alle sierlijkheid

Waarin geen barst, noch een snee

Haar tot heem'lenbloed verleidt

Of verdort als de bloemen benee.

Sonnet: De vreugde

Het leven laat hier zijn groeven na,

Want hoezeer ik ook heb gemind

Het is de arbeid die mij steeds vindt

En de rust vilt zonder enige gena

Mangelt ze de ziel, 't hart en het hoofd

Met haar omvang en haar volle gewicht

Knijpt ze uit alles het levenslicht

Als de vonk ervan nog niet is gedoofd.

Doch wanneer jij aan m'n zijde staat

Ontspringt een lach op mijn gelaat

En tref ik me in 't lichaam van een kind

Dat schoon en blond de aard' verkent

En zijn blik afwendt van het verre end

En in alles pas de vreugde hervindt.

Nieuwe dichtbundel: Liefderij

In tijden van doornen en as zal Liefderij enige verlichting schenken. U kunt deze voor 17 euro (verzendkosten inbegrepen) bekomen door een mailtje te sturen naar robvandezande1980@gmail.comDe eerste twintig exemplaren zijn gesigneerd en worden voorzien van een persoonlijk woord.

Dichtstuk op maat voor Blinkout in Gent.

Den vreed’ge rust is hier

Met veele kamers verzonken

En schept esmerauden sier,

Een waarde die onverdronken

Het anker licht op deez’ hei,

Waar alle schoonte is verkaald,

Doch hier de stilte van elk tij

Vier maal in kalmte straalt.

https://blinkout.be/

Vers op maat voor brasserie Toetswiet in Gent.

In den schoot van het antieke Ghent
Laaten wij in deez' praalende zaak
Onze spijzen, waarvoor we zijn gekend,
Soms zoetig, soms hartig van smaak,
Weergalmen door den Arteveldestad
En roeren we geneugte in ied're mond,
Gelijk een zaal'ge honderdvoudige schat
Doet elk van onz' heerlijkheden kond.

Vers op maat bij werk van Carolien Sikkenk.

In ‘t oog van schemerlicht

Word ik bij dezen ingebed

Tot de dagbloesem zwicht

Door de kiem mijner portret,

Valt het okerkleed teneer

Over de ebbenhouten huid

En is ’t meisje van Vermeer

Trug de schoonte ingeluid.

Gedicht op maat bij werk van Mirjam Vreeswijk.

Als in droomen zijn wij gebonden

Aan splendeur der werkelijkheid

En stelpen we de wereldse wonden

Met luwe tinten zijner majesteit,

Worden we in alle vormen gegoten

Door kunstsappen van ‘t penseel

Die saam los, doch onverdroten

Uitkomst geven aan dit oogtoneel.

Vers op maat bij foto van Merijn Roubroeks voor IN Amsterdam.

Door ‘t zilv’ren water omgeven

Pronken we hier in vurige bloei,

Die enkel blad laat in ’t leven,

Weg van des wereldse Snoei,

Verschillen we maar van kleur

En draagen we toch onze kroon,

Omringd door de jeugdige fleur

In het park van Vondel’s schoon.

Illustratie op maat van Sassafras De Bruyn bij sonnet.

In m’n blikveld gaan wij nimmer teniet,

Ofschoon er geen tulpen in mei bloeien

Doet een grove wind alle heide snoeien

Als ‘t loof van een vrucht toch verschiet.

Mijn oog ziet zon de avond opklimmen

En wat niet in donkerte is gedompeld,

Wordt door het uur toch verschrompeld

En verliest zicht door almogende schimmen.

Doch ik ontwaar ons niet in een eind -

Zolang je blik niet van de mijne verdwijnt

Zullen wij bloesemen en allerminst doven.

En dan mag het licht of ‘t bloemenperk

Ons niet langer opnemen in hun rijpe werk,

Van geen straal of blad zullen we ’t leven roven.

Dichtstuk op maat bij Corona solo van Karl Meersman.

Ofschoon ik hier alleen

Ten toneele verschijn

Lijkt alles om me heen

Niet verdwenen te zijn,

Dus voer ik mijn spel

Nog ‘n laatste keer op

En trek ik ied’re cel

Allengs door de strop.

Sonnet voor therapeutisch initiatief Lichaam en Geest.

In dromen bedekken bloesems je gezicht

En als ik ontwaak zie ik hetzelfde beeld,

Alsof iemand je aanschijn heeft gepenseeld

Zodra dageraad terug de kamer oplicht.

Vergeef me dat ik het niet beter beschrijf,

Dat mijn geest onder een armoede lijdt

En niet huizen kan in meer wijsheid,

En zo onkunde ziet als zijn enige verblijf.

Doch hoe kan ik werkelijkheid scheiden

Als dromen me evenzeer verblijden?

Hoe onderscheid ik dag van droom?

Want de bloesems sieren je aangezicht,

Hoe ver het ook van het mijne ligt,

Zowel droom als daad heeft hetzelfde aroom.

https://www.lichaamengeest.be/dromen.php

Vers op maat bij Droomdag van Sassafras De Bruyn.

© Sassafras De Bruyn

Des nachts lig ik te staaren -

Geen slaap beklimt m’n geest,

Hoe jij en ik die vergane jaaren

Eens blijmoedig zijn geweest.

En dan, in den vroege morgen,

Zit ik vast in een bepaalde droom

Waarin ‘n witstaartje onverborgen

Smult van een zoet aroom.

Sonnet uit manuscript.

De grootse poëet

Het verging me geenszins als grootse poëet;

Mijn poëzie was, met de zijne vergeleken,

Grover van voet en zo is nader gebleken,

Dat elegantie van ’t rijm zelfs afstand deed.

Het letterwerk dat ik richten wou aan jou

Beschaamden slechts ‘t onbeschreven blad,

Zo erg dat bevalligheid er genoeg van had

En zich er niet langer aan spiegelen wou.

Dus heb ik me bij de stiel en de leer

Neergelegd en laat ik thans des te meer

Jouw naam weergalmen door zijn stem.

Je zal van mij geen woorden meer horen,

Met geen letter zal ik je nog pogen te bekoren -

Ik blijf stil en wat nog komt, komt van hem.

Vers op maat bij werk van Maayke Schuitema.

Verbannen van Amor’s bleke wangen

Lijk ik in den vleeze aan ieder te buit,

Die in geen klauw of kaak is gevangen,

Doch zichzelve in een schoonheid uit.

En zo ontsnap ik aan des werelds leed,

Lig ik onder de adem van tijds kwaad,

Die elk beroert met een zucht of kreet,

Maar m’n fraaie lijf aan vrijheid afstaat.

Paasvers op maat voor bakkerij Himschoot.

De lente sluipt langzaam dichterbij

En Himschoot heeft de lekkerste nij:

Eitjes, taart en heerlijk snoepgoed

En al wat Pasen de hoogste eer aandoet.

Vers op maat bij illustratie van Sassafras De Bruyn.

© Sassafras De Bruyn

Wanneer den dageraad is afgenomen

En ‘n duisterte heeft zich aangereikt,

Lonken deez’ wezens achter boomen

Naar ieder die hen verwonderd bekijkt

En dan sluipen ze in honderdvoud,

Wanneer het licht zich heeft gestild,

Diep in den schoot van ‘t verre woud

In ‘t cederkruid en ’t onneembaare wild.

Beeld van Gabrielle Kroese bij sonnet.

‘Liefde taant en wat nog lonkt is haat’

Zo klonk het uit jouw ketterende mond,

Die niets dan heidense woorden verkondt

Zonder dat het ergens geschreven staat.

Ik weet immers, je hebt me nog lief,

En geen aflaat kan dat ooit doen keren,

Noch zal een predikant ons afzweren

En ons van ‘t geloof stelen zoals een dief.

Wij zijn geen afgoden of religieus goed,

Geen iets dat enige toeval aandoet -

Ondeelbaar zijn wij, gemaakt als één.

Schrijf dat je niet meer om me geeft

Zonder dat je hand ‘t ook maar begeeft,

Want wat je zegt berust op een zonde alleen.

Gedicht op maat voor Caffè Rosario in Gent.

Hoe donker is uw aroom,

Met zuivel of zoeterij bezet

Vaart ge vanuit een droom

Naar ‘t fijnste smaakpalet

Om er immer te weem’len,

Waar pracht zich verkondt

Wordt smaak aller heem’len

Hier verankerd in de mond.

Voordracht sonnet 'Vergeet nimmer'.

Waarom ik jou nimmer vergeet?

Laat deze vraag niet wederkeren,

Want het zou me waarlijk bezeren

Als je me minder acht dan je poëet.

Ik hoef beslist geen eervol bestaan,

Doch als jij jezelf niet kan lezen

Wordt alleen de vrees aller vrezen

Aan mijn hart en geest afgestaan.

Beschouw jezelf als mijn enige weerga,

De reden waarom ik aan ’t dichten sla -

Jij blijft het woord dat me rijmen doet.

En wanneer m’n pen je niet onderscheidt

En je voelt je 't antwoord in vergetelheid,

Vergeet dan nimmer, je bent hier, in overvloed.

Jong en Geliefder 'in de kijker' tijdens poëzieweek in hoofdbibliotheek De Krook in Gent.

Link catalogus

Vers op maat bij werk van Hellen van Meene.

In den schoot van deez’ wereld

Wordt ’t schoon tot stof gemaald,

Waar menige bloesem nog bedelt

Om regen die al is nedergedaald,

Lijdt een kindermondeke rauw -

‘t Godenmaal is reeds verstrooid

En naakt zijn man als vrouw,

Met geen lompen zijn zij getooid,

Want alles neemt langzaam af

En vindt in niets nog éénig verblijf,

Verwelkt alle rust op elks graf,

Doch ontluikt vreugd op m’n prille lijf.