Dichtstuk op maat bij beeld 'Ik pluk de maan voor je' van Gerri Grijsen.

Morpheus roept het licht -

Dage heeft z’n kruit verschoten,

Waar ‘n laatste flonker zwicht

In de fluweelste zijner schoten,

Is alles thans overtoogen

Met vree zo donkerlief bevracht

Pluk ik de maan voor je oogen

Uit den hof van ‘n teerste nacht.

Vers over Fernando Pessoa en diens geliefde Ofélia, dat is gearchiveerd in 'Casa Fernando Pessoa' in Portugal.

Ophelia

She is buried here, how fair

This gentle tone will finally rest,

The garden is now her harbour where

Dew will kiss her tombstone's breast.

The life she lived, left her behind;

The beauty that was has now ceased,

What God gave to the human kind

Is held now by the cruel beast.

O scarlet rose, shattered by rain,

Sweet of heart, that will never fade,

Let the arms of sun embrace your pain 

In heaven, where you are forever laid.


Link: Casa Fernando Pessoa

Vers op maat bij een zelfportret van Philip Akkerman.

Zij-zacht omfloerst ‘t ene kleurenspel

In deinen en diepten het onaardse vel,

Welk zich wederom over botten spant

En het gelaat smeedt van een gezant,

Die ‘t oog als gewisse boodschap biedt:

Geen fantoom, doch daad is wat ge ziet.

Vers op maat bij Nicolas Dings' Time Out.

Mij verglijdt een marmren plooi

En ‘t maalsel van tulp en kristal

Bekleedt mij niet met zijn getooi,

Dat het leven aan zich slijten zal;

En mede het graf is mij te breed,

Alleen ‘n nagalm van zwart agaat

Sluiert zich om het grauwge leed,

Als Tijd mij in zijn klauwen slaat. 

Dichtstuk op maat bij een zelfportret van Erwin Olaf.

Het weerschijnsel schenkt den leest

Van deez’ pelgrim welke nimmer vreest

Hoe het tijdskruid hem ter lijve snelt

Of de blom kwelt op zijn lichaamsveld,

Want in het fraaie, omkranste gewaad,

Dat noch vreugd, noch smart verraadt

Herleeft de heilige hoe de ketter ‘m ziet:

Met engelstof wit en Bozebloed van graniet.

Dichtwerk op maat bij fragment uit 'Verbinding' van Elise van der Linden.

Stonden kronkende voort

En ’t ure der zonnen zacht

Heeft zich aan ‘t éénge oord

Van helle zwemen verpacht,

En ofschoon iedre kommer

Vliedt door spriet van roet,

Blijft de heideplas ‘t lommer

Als moeder h’r kindren zoet.

Vers op maat bij beeld 'Hanzebaken' van Marte Röling.

Op deze zilte, krullende gaard,

Waarop een gulden of stalen tint

Noch het geruis of de klei bevaart

Of ’t vasteland aan den verre bindt,

Schudt Triton, zonder z’n vierspan,

‘t Godenvocht der schuimende zee,

Dat Midas zijn rijk niet roeren kan

En diens boot aflaat in ’n odyssee.

Dichtstuk op maat bij Theo Jansen's 'Umerus Silent Beach'.

Vergane is des mensens wezen

En vlerken ontvouwen ’n kuil,

Wat heiligt is tot niets verrezen

En houdt de zondaren schuil;

Want elke wende dient de dood,

Doch als wind ’t leven ontvleest

Beweegt hij op korrel en stoot

De beendren van ‘t stille beest.

Dichtwerk op maat bij tekening 'Burn Out' van Karl Meersman.

Ter einden gelijkt deez’ rauwe hand,

Ofschoon niemand de asvlokkerij ziet

Van de krijgsman die is opgebrand

In wolken van doodstof en zielsverdriet,

Zal geen dit als wapenfeit erkennen

En zegepraalen met scharlaken vlag,

Want bezieling siert geen vleespennen,

Noch geeft zij vlam aan ‘n laatste dag.

Gedicht

Passage uit een ongeschreven elegie.


Verdoem ik alle lettren of ben jij ze waard?

Doch ’t is m’n pen die niet van jou kan blijven

En verdicht ik ‘n woord dat jouw wezen evenaart,

Leest de afloop maar in ‘n jammerlijk schrijven.

En welke lettergrepen mede ‘t slotrijm bepalen,

Niets herhaalt zich tot de zin jouwer persoon

Of echoot een woordenbrij in vastre vocalen,

Dan nog klinkt je aanzien niet in de juiste toon.

Hoe ik ook schrijf, verdicht of woorden zet -

Noch inkt of verstand kan zich naar jou vormen;

Ach, verdoem mij alle lettren van vers of sonnet

En laat mij gezegend voor de knaagwormen.

Vers op maat bij 'Turning plant 1992' van Diet Wiegman.

Uit het kruim schieten loten,

Weg van de wereldse grillen

Heeft Faunus z’n lied gefloten,

Dat jammerklachten doet stillen

En ademt hij zijn silhouet

Ginds tegen de tempelwand,

Waar de vader z’n schim redt

En ‘t licht tot assen brandt.

Dichtwerk op maat bij 'Regen in Auvers' van Robert Zandvliet.

Reeds schijnt deez’ vorst gevloten

En schiet Hermes met oudre boog

Pijlen door straten, vogels en boten

En de onrust welke zich bewoog,

Ziet hen snellen als een kolenregen -

Op toonkunst van tien harpenaren,

Laten zij sporen voor ’t oog genegen,

Zodat menig oor hen kan ontwaren.

Schilderij van Toos van Holstein met gedicht. (opgedragen aan Marjorie)

Versmeten gelijkt eeniedere tijd,

Als de minneklaroen jou niet luidt

En haar keel diep van koper slijt

Tot een nauw en rouwend geluid

Smoort alles met ‘n stotend hart,

Alleen droppels van een ijzren slag

Komen uit verre heemlen gehard

En deuken wat aan ‘t schone lag;

Zo is dat aan ieder ter hand gesteld,

En zo gaat alles rond mij ten buit

Aan ’n stilte bottend uit elk levensveld,

Als de minneklaroen jou niet luidt.

Dichtstuk op maat bij 'Veneer IV 2010' van Levi van Veluw.

Dor schijnt m’n borstbeeld,

Ofschoon een voorjaarsgetij

‘n Molmboeket heeft geteeld

En diens oogst uitblies op mij.

En zo vergaat me dit wezen,

Al word ik door geen ontwaard,

Door natuurs wende geprezen

Schijnt mijn van éénge aard.

Vers op maat bij fragment uit 'Liquid Space' van Daan Roosegaarde.

Vele bogen in ‘t blauwriet en smaragd

Hebben zich hier aan het oog verpacht

En geven blijk van ‘n éénge mooiigheid -

Uit de handen der tweede zonde bevrijd

Worden ze met lokken graniet verweven,

Die allen een lichtserenade vormgeven.

Dichtwerk op maat bij schilderij 'Flowers 1 white peduncle 2009' van Marijke van Warmerdam.

Onttrokken aan ‘t vage bloesemkleed

Waaien ze op naar een dauwig oord,

Waaronder wereld z’n zuchten smeedt

Tot ‘n weewind elke sterveling smoort.

En toch zijn zij niet ter ziele gegaan -

Al laten ze als engelwangen de aarde af

En zweven boven land, hei en oceaan,

Als zeven witkussen boven menig graf.

Vers op maat bij werk van ontwerper Hella Jongerius.

In het te veld staande gewas

Uiten ook blommen en rietgras,

Op kleurtonen van Pan’s palet,

Die hij tot thans heeft gebed,

Hun éénge maagdzame kant,

Welke langs haar bezielde hand

Door stoffen in gevlokt agaat

Over die boom hier achterlaat.

Dichtwerk op maat bij schilderij van Katinka Lampe.

Uit verdoemenis opgestaan

Verschenk ik m’n reinre kant

Aan de armoe der franciscaan,

Die hem van alle onheil bant;

En toch kransen zij ’t hoofd,

Met doornen in verweven leed

Word ik maar niet geloofd

Of met ‘n dankzegging bekleed. 

Gedicht op maat bij werk van Marcel van Eeden.

Hoor het bovene ploegen

En omgespit lijkt de zon,

Onder een vaal genoegen

Dat ’t van de goudster won

Vloot het bestorven geween

Weg in ‘n schim over ‘t loof,

Welke alles om ons heen

Met ‘n bleke teneur bestoof -

En zo geeft hij ons weer:

Duistre vlagen op perkament,

Welke ‘n natuur des te meer

Als z’n zuivre maker herkent.

Vers op maat bij beeld 'wandsculptuur' van Jan-Carel Koster.

Niet kwelt mij de benauwenis,

Noch gevangen door een beeld

Voel ik de vijf streken van Acis

Die zich op mij hebben gedeeld,

Waar ’t water de kunde brandt,

Onder m’n brons gesluierde rug,

Vindt u alhier tegen de wand

M’n wezen in ‘t boomgewas terug.

Vers op maat bij schilderwerk 'Goddess II' van Gerti Bierenbroodspot.

Door ’t oog van het Byzantijnse rijk,

Waar de sterveling al tot steenpoeder slaat

Gaapt de ivoren troon waarop ik lijk

De allermachtige te doemen voor z’n daad,

Die met mommen ‘t hemelzicht doet pijnen

En mij zonder tafereel lager achterliet,  

Blijf ‘k in gewaad, schikgodin der Romeinen,

Voor de koppensneller die mij te allen tijde ziet.

Dichtwerk op maat bij beeld 'Pellegrinos' van Toos van Holstein.

In galop ontstijg ik

De versplinterde bast,

Die al wat vurig is

Met z’n kunde verast

En vlucht ik naar

Apollo zijn hand,

Aleer hij een gelijke

Voor ‘t rijtuig spant,

Om zo de kroon

Der gulden soeverein

Te hoeden voor ’n val

Van troebeler schijn.

Vers bij tekening 'behind the bushes' van Stephanie Van de Velde.

Voor natuurs Arctische seizoenen,

Waar rijm en rots elkander verzoenen

En het schoon op de winter zijn leest

Iedere wenk van ’t goudoog vreest,

Kan men mij vinden in loden dracht,

Welke mijn onrust heeft verpacht

Aan de grillen van ‘t ondermaanse gelaat,

Dat elk viermalig vorstelijk beslaat.

Sonnet

Schennis van ‘t genoegen

Hoe kan ik smeken om vergiffenis,

Wanneer m’n mond met de garen

Gesponnen uit de valse oogstjaren

Tot bloedens toe dichtgenaaid is?

Een zegt: ‘Ik zag met strakke ogen,

Hoe Van de Zande klaar bij avond

Z’n kussen tersluiks heeft verkond

En jou met een roos heeft bedrogen.’

Maar ‘t was de koon van een bloem,

Wier nuance ik in dezen niet vernoem,

Die ik liefkoosde op het slapende gras;

Dus als ik daarmede ons genoegen,

De liefde door schennis liet omploegen:

Vergeef me en plant de dolk in wie ik was!

Dichtwerk op maat bij schilderij van Ans Markus.

Aanschouw de rozenbogen,

Daar zij hun fleur verzwijgen;

Over wat niet is voorgelogen

Wordt gedicht met mirtetwijgen

En ofschoon de ogen verhalen,

Als helle parels van leien tint,

Toch laat ’t aanschijn de kralen:

Een raadsel dat elkeen verblindt. 

Dichtwerk op maat bij eric vande Pitte's 'Jeune fille à Londres'.

Op een der weilanden overzee

Wiegde zon ‘t anker naar benee

Om alles wat de veenrook bewoog

Te beschilderen met h’r gouden oog,

Dat de lenteknop, rijk aan jeugd,

Deed barsten en in enige vreugd’

Liet de muze ginds haar evenbeeld   

Op ’t reukwerk dat zij had gepenseeld.

Dichtwerk op maat bij Sofie Muller's Bloodrose.

Schilderwerk op maat van Sonja Michiels bij het vers 'Meander Amoris'.

In het eden ontspringen drie rivieren

Met elkeen hun voordeligste vloed:

De eerste doet jouw praal zegevieren,

En watert met kroon Iduna tegemoet.

De volgende rivier, vertelt mijn naam,     

Licht kabbelend over leem en rots;

En de laatste mengt jou en mij tesaam -

Liefde stelend van het zachte geklots.

Dichtwerk op maat bij beeld 'voorbeeldige bloem' van Etienne Desmet.

Drie golven verlaten jasmijn

En krullen rond m’n hart,

Waar ‘t blank hunner schijn

Tot een kwartsmist verhardt,

Die mij hoedt voor de dagen

Van doornen en kalmus, 

Eer ze mij zullen belagen,

En ik hen in schoonheid kus.

Dichtwerk op maat bij beeld van Barbara Nanning.

Ontsproten uit aarde zijn borst

Neem ‘k een weelderig figuur aan,

Dat de moed van duizend zielen torst,

Wassend door de wereldse waan

Brandt mijn minzaam de woestenij -

Als git zich door m’n wieren vlecht

Doof ik ‘t gekrijs benee ‘t hemeltij,

Waar de heilige zijn godsvuur aflegt.

Gedicht bij beeld Self-Portrait van Bert van Loo.

Ontwaar ‘t gelaat,

Moede verhuld

Heeft ’s werelds zeer

Zich hier gevonden;

Van wit agaat

Deel ik m’n schuld

En bloed ik temeer

Uit leliewonden -

Waar de beek vaker,  

Weg van ‘t hoofd,

Toch klimmen kan

Over heuvel’s pijn,

Bewijst de maker,

Van gewas beroofd,

Dat deze man

Z’n portret kan zijn.